Trochę tradycji

Nie wiem jaki czort mnie podkusił, żeby spróbować przypomnieć sobie jak używa się tradycyjnego ołówka i kartki, ale fakty są takie, że w przeciągu kilku godzin powstały dwa końskie portrety.

Cóż zanim zaczniecie mnie linczować, kilka słów na moje usprawiedliwienie: po pierwsze zdjęcia są w kiepskiej jakości i trochę przekłamują. 

Po drugie: jak to w życiu bywa - zachciało mi się robić takie rzeczy w niedzielę, kiedy większość porządnych sklepów była zamknięta, więc pozostało mi skorzystać z usług osiedlowego "kerfjura", ponieważ nie miałam w domu nawet porządnej kartki. Hah. Co więcej - okazało się, że znalezienie we wspomnianym przeze mnie sklepie miękkich ołówków to nie lada wyzwanie. Ostatecznie do mojego koszyka trafiły ołówki miękkie 2B firmy "RobiłemToSam", temperówka z gumką marki "DziałamTydzień" oraz blok rysunkowy dla przedszkolaków; w skrócie: dzikie szaleństwo za 4,5 PLN!

No i ostatnia okoliczność łagodząca: ostatni raz trzymałam ołówek w ręku... hm... 8-9 lat temu? Poważnie.

Czas na jeden taki portret to ok. 3 godzin, i oczywiście wzorowane - nie odważyłabym się po tylu latach przerwy w tradyszu na jakiekolwiek działanie z pamięci.

No, to z tą wiedzą możecie mnie wyśmiać i wytknąć błędy!

Miłego tygodnia!